7 دسامبر 2022- محققان آزمایشگاه لیستون در مؤسسه بابراهام اخیراً جزئیاتی در مورد نتایج یک درمان پیشگیرانه برای دیابت را در موش ها منتشر کردند. این تیم توانسته است با دستکاری مسیرهای سیگنالینگ در سلول های پانکراس برای جلوگیری از مرگ سلولی ناشی از استرس، از بروز دیابت در موش ها جلوگیری کند. این درمان یک مسیر مشترک برای هر دو نوع اصلی دیابت را هدف قرار می دهد و بنابراین می تواند پس از تبدیل به یک درمان بالینی، پتانسیل درمانی زیادی داشته باشد.
دکتر Kailsah Singh، محقق سابق آزمایشگاه لیستون، در مورد یافته های خود گفت: نتایج ما نشان می دهد که پروتئینMANF ، می تواند با جلوگیری از التهاب در جزایر، که مشخصه دیابت نوع 1 است، از آسیب سلول های بتا جلوگیری کند.
برای بیش از 35 سال، تلاش های دانشمندان برای جلوگیری از ابتلا به دیابت نوع 1 ناموفق بود. رویکردهای قبلی به دنبال هدف قرار دادن ماهیت خودایمنی این بیماری بودند، اما دکتر آدریان لیستون، رهبر ارشد گروه در برنامه تحقیقاتی ایمونولوژی، می‌خواست بررسی کند که آیا علل دیگری برای آسیب به سلولهای بتا در مراحل بعدی بجز پاسخ ایمنی وجود دارد یا خیر.
آزمایشگاه لیستون به دنبال درک نقش مرگ سلولی در ایجاد دیابت بود و بنابراین به شناسایی مسیرهایی پرداختند که تصمیم می‌گیرند سلولهای تولید کننده ی انسولین تحت استرس، زنده بمانند یا بمیرند و در نتیجه توسعه بیماری را تعیین می‌کنند، آنها با تلاش در این جهت به حل این مشکل نزدیک شدند.
امید آنها یافتن راهی برای توقف مرگ ناشی از استرس و جلوگیری از دیابت بدون نیاز به تمرکز صرف بر روی سیستم ایمنی بود. ابتدا، محققان باید می‌دانستند که کدام مسیرها بر تصمیم مرگ یا زندگی سلول های بتا تأثیر می‌گذارند.
در تحقیقات قبلی، آنها توانستند Manf را به عنوان یک پروتئین محافظ در برابر مرگ سلولی ناشی از استرس و Glis3 که سطح Manf را در سلول ها تعیین می کند، شناسایی کنند. در حالی که دیابت نوع 1 و 2 در بیماران معمولاً علل مختلف و ژنتیک متفاوتی دارند، مسیر GLIS3-MANF یک ویژگی مشترک برای هر دو بیماری است و بنابراین یک هدف جذاب برای درمان آنها محسوب می شود.
به منظور دستکاری مسیر Manf، محققان یک سیستم تحویل ژن را بر اساس یک ویروس اصلاح شده به نام سیستم تحویل ژن AAV توسعه دادند.AAV ، سلولهای بتا را هدف قرار می دهد و به این سلول‌ها اجازه می‌دهد تا پروتئین حامی بقای Manf را بیشتر بسازند و تصمیم مرگ یا زندگی را به نفع ادامه ی بقا تقویت کند.
محققان برای آزمایش این روش درمانی، موش هایی را که مستعد ابتلا به دیابت خود ایمنی بودند، درمان کردند. درمان موش های پیش دیابتی، منجر به کاهش نرخ ابتلا به دیابت از 58٪ به 18٪ شد. این تحقیق روی موش ها، اولین گام کلیدی در توسعه ی یک درمان پیشگیرانه برای بیماران انسانی است.
دکتر آدریان لیستون توضیح داد: یک مزیت کلیدی هدف قرار دادن این مسیر خاص، احتمال زیاد کارکرد آن در دیابت نوع 1 و نوع 2 است.
در دیابت نوع 2، در حالی که مشکل اولیه عدم حساسیت به انسولین در کبد است، بیشتر عوارض شدید در بیمارانی رخ می دهد که سلول های بتا پانکراس آنها به طور مزمن به دلیل نیاز به تولید بیشتر و بیشتر انسولین تحت فشار قرار گرفته اند. با درمان زودهنگام دیابت نوع 2 با این رویکرد یا رویکردهای مشابه، ما این پتانسیل را داریم که از پیشرفت به سمت عوارض جانبی اصلی در دیابت نوع 2 در طول زمان جلوگیری کنیم.
این مقاله در مجله Biomolecules منتشر شده است.
منبع:
https://medicalxpress.com/news/2022-12-therapeutic-diabetes-mouse.html